Een grafgeest
De Grafgeesten waren geesten die ronddwaalden op de Grafheuvels. Ze vertonen verschillende overeenkomsten met de Ringgeesten.
De grafgeesten zijn lange donkere figuren, als een schaduw tegen sterren. Hun ogen zijn een flets licht dat van verre lijkt te komen.[1]
Dodenrite[]
De geesten lokken reizigers in de val en sluiten ze op in hun graven tussen al het goud. Hier spraken de geesten met hun grimmige, harteloze en ongelukkige stem een bezweringsformule over hen uit:
- Koud zij hand en hart en been
- en koud de slaap onder steen;
- nooit meer ontwaken op een stenen bed
- tot de Zon is gedoofd en de Maan ontzet.
- De zwarte wind maakte de sterren koud,
- laat roerloos liggen hen hier op de grond
- tot de donkere vorst opheft zijn hand
- over dode zee en 't verdorde land.[1]
Geschiedenis[]
Tijdens de reis van Frodo en zijn metgezellen naar Breeg werden ook zij op de Grafheuvels gevangen genomen die hun rite op hen toepaste. Ze werden gered door Tom Bombadil en met behulp van de schatten uit de grafkamer oefende hij een exorcisme buiten uit waar hij de andere hobbits mee wist te redden.[1]