Barahir

Barahir is de Vierde en Laatste Heer van Ladros en was een Mens uit het Huis van Bëor. Hij is geboren in het jaar 400 van de Eerste Era. Hij was de zoon van Bregor en de broer van Bregil, Hirwen, Bregolas, de Derde Heer van Ladros, en Gilwen. Hij is getrouwd met Emeldir, net als hij een afstammeling van Bëor de Oude, en ze hadden een kind: Beren Erchamion. Barahir stierf in het jaar 465 met zijn neven Baragund en Belegund in Tarn Aeluin.

De Dagor Bragollach

Barahir vocht in de Dagor Bragollach net als zijn broer en heer Bregolas. Nadat Bregolas samen met de Elfenheren Angrod en Aegnor gedood was kreeg Barahir de leiding over de overgebleven mensen van het Huis van Bëor. Ook al toen Dorthonion was ingenomen door Morgoth bleef hij Ladros verdedigen en hield in het begin nog het westelijke deel van het land, dat aan de Pas van de Sirion grensde. Op het einde van de Dagor Bragollach redde hij Finrod Felagund, de oudere broer van Angrod en Aegnor, uit een hinderlaag, hoewel met zware verliezen. Als teken van dankbaarheid gaf Finrod Felagund zijn ring, deze stond later bekend als de Ring van Barahir, en zweerde dat hij Barahir of zijn afstammelingen altijd zou helpen.

Toen de Minas Tirith in de handen viel van Sauron leek het er slecht uit te zien voor Barahir en het grootste deel van zijn volk was weg gevlucht naar Dór-Lomin of Brethil. Zijn vrouw Emeldir leidde de vrouwen en kinderen weg naar Brethil maar de Mannen bleven achter en bleven hun land verdedigen. Een voor een werden de mannen van Barahir vermoord en Barahir ging met zijn laatste metgezellen naar Tarn Aeluin. Het land Dorthonion was ingenomen, verwoest en er was overal schaduw, dit was ook de reden dat het werd hernoemd naar werd naar Taur-nu-Fuin, dat betekend Wouden onder de Nacht.

De Vogelvrijen van Tarn Aeluin

Barahir en zijn twaalf metgezellen bevochten in Tarn Aeluin de vijand. Beren, Baragund en Belegund waren met hun. De andere waren trouwe lieden van Barahir’s Huishouden: Dairuin en Radhruin, Dagnir en Ragnor, Gildor en Gorlim de Ongelukkige, Arthad en Urthel, en Hathaldir de Jonge. Zij werden de Vogelvrijen van Tarn Aeluin en zij bleven Morgoth bevechten. Uiteindelijk stuurde hij zijn machtigste dienaar, Sauron, en Draugluin, de Eerste Weerwolf. Maar ook zij konden ze niet vinden en ontdekte alleen dat een van hun, Gorlim, vaak het kamp verliet en naar zijn verwoeste huis ging. Daar zocht hij zijn vrouw, Eilinel, maar in werkelijkheid was zij in de Dagor Bragollach gedood. Sauron gebruikte zijn magie om Gorlim een visioen te geven waarin hij zijn vrouw zag en zij liep weg. Gorlim volgde haar en werd gevangen door de Orks. Hij werd gemarteld maar hij wilde zijn metgezellen nog steeds niet verraden. Pas toen Sauron beloofde dat hij hem met zijn vrouw zou herenigen vertelde hij waar de Vogelvrijen van Tarn Aeluin zich schuil hielden. Sauron vertelde hem dat Eilinel dood was en hij doodde hem. Hierna werden Barahir en zijn metgezellen in hun slaap vermoord. Alleen Beren overleefde het want hij was aan het jagen en werd gewaarschuwd door de Geest van Gorlim.

''But still there lived in hiding cold

undaunted, Barahir the bold

of land bereaved, of lordship shorn

who once a prince of Men was born

and now an outlaw lurked and lay

in the hard heath and woodland gray

and with him clung his faithful men

but Beren his son and other ten.

Yet small as was their hunted band

still fell and fearless was each hand

and strong deed they wrought yet oft

and loved the woods, whose ways more soft

them seemed than thralls of that black throne

to live and languish in halls of stone''

– Lay of Leithian, Canto II, lines 127-140

Voorganger: Bregolas

Heer van Ladros Ca. 455-Ca. 460 I

Opvolger: Geen, Ladros werd veroverd door Morgoth.